Antoni Porqueddu (1743-1810), religiosu chi si dèdicat a s'iscritura, est una pessone de gabale in sa literadura sarda de su de XVIII sèculos. Iscriet "Il tesoro della Sardegna nel coltivo dei bachi e gelsi", publicadu in su 1779 dae sa "Reale Stamperia" de Casteddu.
Su poemeddu didascàlicu, cumpostu dae 199 otavas partzidas in tres càntigos e iscritu in sardu meridionale (cun tradutzione italiana), proponet fintzas unu sistema ampru de annotos de acraramentu chi cuntenent paritzas informatziones chi pertocant sos usos, sas costumas, sas traditziones populares, sos ditzos, sa limba, sa fàuna de sa Sardigna. Porqueddu, in chistiones linguìsticas, s'assentat contras a su purismu. Si ponet in positzione autònoma de su totu e impreat sos elementos linguìsticos a manera funtzionale cunforma a s'iscopu chi depet acumprire. Ammesturat totora, a su campidanesu, su logudoresu e faghet in sustàntzia unu sèberu cuntràriu a cussu de Madau chi imbetzes punnat a "limpiare" sa limba e càstiat a unu modellu latinu. In "Su tesoru" s'agatant, in su matessi pianu, limbas e dialetos diferentes cun s'impreu de su sardu, pro su prus campidanesu, comente base maistra. Porqueddu, che a àteros intelletuales de cussu tempus, bidet in s'òpera sua s'istrumentu didascàlicu pro elevare a manera tzivile sas populatziones e assegurare a s'ìsula su progressu econòmicu e sotziale. Sa literadura sarda de su Setighentos espressat un'impignu forte in cussu sensu e sa crìtica literària, a tempus de oe, sèberat de sutalineare custu aspetu prus chi su valore estèticu e astratu de calidade de sas òperas sìngulas.
Aggiornamento
Commenti