Labiovelares

Su tratamentu de is cunsonantes labiovelares, a prus de apentare is istòricos de sa limba latina, tenet un'importu in sa formatzione de totu is limbas de tipu indoeuropeu, incluidu su sardu. Is fonos chi s'agatant, pro es., in su lat. QUATTUOR, AQUA (labiovelare surda), o in ANGUILLA e in LINGUA (labiovelare sonora), in sardu tenent comente resurtu b(b), un'oclusiva bilabiale sonora (longa, a manera dàbile), gasi chi in is variedades tzentru setentrionales is formas pro "quattro", "acqua", "anguilla" e "lingua" sunt, de pare a pare, "bator", "abba", "ambidda" e "limba". Est in sa matessi manera finas sa forma pro nàrrere "cinque, chimbe". Tocat de dare atentu però a su fatu ca, mentras custu costat in sa leada tzentru-nord de s'ìsula, su sardu de su tzentru-sud tratat is labiovelares antigas de su latinu gasi comente faghent is dialetos italoromanzos. Finas in is zonas mesanas, arboresas o ogiastrinas, su fenòmenu est contraditòriu. Diferente in totu est sa situatzione chi oferit su campidanesu, inue si registrant paritzos resurtos de tipu italianu chi, a parre de is istudiosos de s'iscola wagneriana, si sunt afirmados durante sa dominatzione pisana. Finas in custa variedade, tocat però de ddu pretzisare, b'est s'istiga de resurtos prus antigos in paràulas de su lèssicu rùsticu chi non teniant currispondèntzia in toscanu, pro es. in silibba "carruba", chi protzedit dae su lat. SILIQUA(M).

Aggiornamento

11/5/2023 - 16:44